Ο Σ. είχε ακούσε αυτό το κομμάτι παλιά στον ενλευκώ ενώ οδηγούσε. Το ξαναθυμήθηκε μερικές ημέρες πριν φύγει, που είχαμε καλέσει κόσμο σπίτι και ήμασταν σε καλοκαιρινό μουντ. Μετά ανακαλύψαμε ότι αυτοί είναι μάλιστα από την Γκάνα και έτσι μνημονεύσαμε και τον Κ. Τέλος πάντων, ο Σ. έφυγε σήμερα και μου άφησε ένα μήνυμα στον καθρέφτη και μια φωτογραφία που χαμογελάει. Και ένα cd. Πίνω τσάι και δεν θέλω να βγω από το σπίτι. Επιλογές, αποφάσεις, ρεζολούσιονς, εντυπώσεις, βεβαιότητες, αλλαγές πορείας, αλλαγές καριέρας, η φανταστική πραγματικότητα που έχεις προβλέψει, όλα πάντα ισοπεδώνονται καταπληκτικά από την πραγματική πραγματικότητα. Τελικά γίνεται ό,τι θέλει και νιώθεις χαζός. Από πού μου προέκυψαν εμένα όλα αυτά; Μιλάω με την Ε: Η Νέα Υόρκη είναι λοιπόν και αυτή κάτι τέτοιο, ένα μέρος απολύτως φανταστικό που παρόλ'αυτά το ήξερες ήδη. Αμφίβολα αποφθέυγματα λευκωμάτων όπως ότι τα σημαντικά πράγματα είναι τα πιο απλά, εκεί καταλαβαίνεις ακριβώς τι εννοούν. Είναι ας πούμε ένα μέρος που σε εκπλήσσει με την οικειότητά του, που σου δίνει την αίσθηση ότι έχεις γεννηθεί εκεί και ότι αν προσπαθήσεις λίγο θα τα καταφέρεις. Και ότι αν θέλεις να το κάνεις, καλό είναι να το κάνεις εκεί. Αν πάλι δεν θέλεις, υπάρχουν πάντα τα απερίγραπτα κοκτέιλ του Dutch Kills που αποδεικνύουν χωρίς τυμπανοκρουσίες τι ωραίο και πόσο φυσικό είναι να ζεις απλά, όμορφα και να κοιμάσαι μετά ευχαριστημένος. Α, κάνουν μόνο 10 δολάρια.
