Σακούλες για πέταμα

όταν είχα χωρίσει στα 21 μου με τον S. είχα κοντέψει να πεθάνω από το κλάμμα. νιώθω βλαμμένη που μετά από 800 χρόνια το αίσθημα είναι το ίδιο στους χωρισμούς, ακόμη κ αν τον άλλον τον ξέρεις μια βδομάδα κ έχεις αποφασίσει από την αρχή τι θα γίνει.
το σπίτι είναι άνω κάτω, και πάλι δεν πέταξα όσα ήθελα, αλλά βρήκα το χαμένο cd του aphex κ με έσωσε από τον λυρισμό του νικ ντρέικ γιατί τα είχα πάρει που ταίριαζε τόσο πολύ με το σκηνικό από σκουπίδια δίπλα στην πόρτα και τις σακούλες από ημι-τελειωμένα πράγματα που δεν κατέληξαν καλά.
το ταξίδι που θα πάω θα είναι τόσο ωραίο που δεν θα θέλω να πετάξω τίποτα. από ό,τι ξέρω, είναι στο δρόμο.

Τροία χρόνια

τελικά δεν ήταν το τελευταίο σπίτι. ωραία. καλά. δηλαδή έχει και συνέχεια. ωχ. αλλά ωραία. μια μέρα ήταν ο σ. στο σαλόνι και εγώ πήγα να φέρω κάτι (ή απλά να κατουρήσω;) και γυρνώντας κοίταξα από το μεγάλο φιλντισένιο χωλ (ω ναι τέτοιο είχαμεν επί τρία χρόνια) την πόρτα του σαλονιού από την καμάρα του χωλ που φαινόταν η άσπρη κουρτίνα και έμπαινε φως και είχαμε πάρει και κάτι λουλούδια και τα είχαμε στο τραπεζάκι και ήταν η πιο όμορφη εικόνα που έχω δει ποτέ live. από μακριά. είχα μείνει για κάτι δευτερόλεπτα γιατί ήμουν ευτυχισμένη. εντελώς. στο χωλ. και μετά γίνονταν-άλλαζαν-γίνονταν πράματα, από τις άπειρες θέσεις που άλλαξα τον καναπέ, μέχρι τα κοινόβια με τον αγγελή, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες με τον γ. και την απελπισία πριν το βερολίνο αλλά και που φορούσα ακόμα μαύρα όταν μπήκα εδώ μέσα και επίσης όλοι αυτοί οι όμορφοι τύποι και μετά κάτι μοναξιές και μετά τα κουδούνια στις πέντε το πρωί και μετά να αφήσω τα κλειδιά στον κώστα να ανοίξει στη δώρα και τον σταύρο γιατί έπρεπε να φύγω να πάω με τη μάνα μου στο διαβαλκανικό. και αμέσως μετά ο χωρισμός με τον σ. και πάλι να αλλάξεις θέση τον καναπέ. ακόμη και εκείνο το πάσχα με τον π. και φυσικά το σκηνικό στην εξώπορτα και όλο αυτό μετά.

και το βουλκανιζατέρ. και τα τρόλεϊ με τα χαλασμένα φρένα. και ο θ. ακόμη ναι - στον καναπέ κι αυτός. και τα σχέδια για αμερική και η παραίτηση, α ναι, κι αυτή εδώ ψήθηκε. αλλά και η τελευταία φορά με τον κ. εδώ. και η τσάντα με τα cd για το κι δίπλα στο γραφείο και η σκέψη στο ταξί πώς να ανοίξω το σετ-η σωτήρια κρεπάλη της εβδομάδας. και τα κρασιά. και τα γέλια. και τα κλάμματα. και η κούραση. και τα resolutions. και όσα έριχνα στο πάτωμα όταν κατάλαβα ότι δεν. και οι μυστήριοι θόρυβοι από το ψυγειο τα βράδια με αϋπνίες. και τα ατέλειωτα torrents. και το αρχοντικό που φαινόταν λοξά από το παράθυρο στο σαλόνι τις κυριακές. και κάπου-εκεί-μέσα και εγώ.

Μουμ. Όπως Αμερική.

Λέω να με λέω από δω και πέρα μουμ και να πάω στο Δουβλίνο για το υπόλοιπο της ζωήσμ.

Και να ακούω μουμ.

so what.

Το χειρότερο σενάριο, μία κρίση "που θα μας μείνει αξέχαστη", η όλγα τρέμη, η λιάνα κανέλλη, ο πολ κρούγκμαν, ο φλωρίδης, οι ελληνοφρένιοι των 15.000 ευρώ το μήνα, η βαλίτσα μου η έτοιμη, η αθηνά που με ξεδίψασε στο μπλις, η αίτηση που έστειλα στις 6 το πρωί, ο κώστας, η χριστιάνα, το καινούριο μας πρότζεκτ, εγώ που τα "γράφω στο μουνί μου", οι τουαλέτες του key bar, το βερολίνο, η δώρα με το μωρό στο παρίσι, η έλσα μετά από 11 μήνες, ο βασίλης που βρέθηκε τυχαία να πίνει ουίσκυ, η μαύρη τρύπα, μια πρόσκληση στο Δουβλίνο από τον Ίαν, το τρένο που τρέχω να προλάβω το πρωί, το southpark, ο sandro perri, ο bill hicks, τα σταράκια μου, η κυψέλη, η διαπίστωση "ή θα συγκρουστείς ή θα φύγεις". και ένα τραγουδάκι.

Struggle

Ε εντάξει. Σήμερα το βράδυ οι Tuxedomoon με έπεισαν. Θα φύγω.

(Ποιοι; Οι tuxedomoon).

Ο κόσμος είναι μπερδεμένος και ακατανόητος. Και είναι επίτηδες έτσι.Σκατά.
Δεν παλεύω άλλο να βρω τι καλό έχει εδώ. Το αποφάσισα.

Searching for offers...Searching for offers...Searching for offers...Searching for offers...Searching for offers...Searching for offers...

Searching.

Il faut être l'etrangere moi.

Χάσαμε.

Και σου έχω πει. Μην δείχνεις τον ενθουσιασμό σου.
Δεν πα να τον νιώθεις. Μην τον δείχνεις.

Μια που το θυμήθηκα

TA 11 ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
της Αναστασίας Μουμτζάκη

Το συγκεκριμένο αφιέρωμα αν και μακάβριο νομίζω είναι η χαρά του γραφιά. Γιατί νομιμοποιείται να καταθέσει όλες τις μουσικές που τον έκαναν να συγκινηθεί τόσο ώστε να στοιχειοθετούν το soundtrack του φινάλε του. Καθαρά εγωκεντρική θεώρηση της μουσικής, και άρα ιδιαιτέρως διασκεδαστική.
Παρακάτω θα βρείτε μερικά από τα τραγούδια που με σημάδεψαν και πρόκειται για μια καθαρά προσωπική υπόθεση, δεν ξέρω για να είμαι ειλικρινής σε τι θα σε ωφελήσει αναγνώστη, αλλά σίγουρα θα είναι κάτι που έχει πολύ μεγάλη σημασία για μένα και μάλλον καθαρά εγκυκλοπαιδική σημασία για εσένα.
Η λίστα αυτή περιλαμβάνει μια επιλογή από τις μουσικές που με άφησαν άφωνη, που με έκαναν να κλάψω, να ευχαριστηθώ, να τραγουδήσω δυνατά ή να νοσταλγήσω πολύ, κατά κύριο λόγο κάτι που συνεχίζω να πιστεύω ότι κατά βάση δεν υπάρχει. Επίσης είναι σε μερικές περιπτώσεις η μουσική υπόκρουση μερικών σημαντικών στιγμών που δεν πρέπει να λείπουν από το αποχαιρετιστήριο track list.

- New York Rock & Roll Ensemble / Manos Hadjidakis "Dance of the Dogs"
Όταν πέθανε η χορογράφος Ζουζού Νικολούδη έβαλαν στην κηδεία της (την απαλλαγμένη από οτιδήποτε θρησκευτικό και τελετουργικό κηδεία) την μουσική του Χατζιδάκι για τους Όρνιθες του Αριστοφάνη, μουσική πάνω στην οποία είχε χορογραφήσει η ίδια για την μυθική εκείνη παράσταση του Κουν. Εγώ δεν έχω χορογραφήσει τίποτε απολύτως επί τούτου, αλλά το ροκ αυτό εμβατήριο θεωρώ πως θέλω να ακούγεται την ώρα που θα με μεταφέρουν προς ταφή. Θυμίζω ότι προτιμάται η εκτέλεση του 1969, και όχι η άλλη με τους στίχους του Γκάτσου στους Αντικατοπτρισμούς του 1993, καθότι αυτή είναι και η πρωτότυπη.

- Godspeed you black Emperor "Broken Windows Locks of Love Part iii"
Ένας από τους πιο ωραίους ύμνους τους και η αφορμή για το κλάμα που έριξα στη πρώτη συναυλία τους που είδα στη Θεσσαλονίκη, τότε που συγκινούμουν πολύ από τις μινόρε λούπες. Κάπου είχα ακούσει ότι το τραγούδι αυτό λεει "περισσότερα από όσα όλες οι μολότοφ μιας πορείας αναρχικών και όσα ένα ντοκιμαντέρ για τους άστεγους της Νέας Υόρκης". Γι' αυτό πρέπει να παιχτεί οπωσδήποτε με την ευκαιρία, για όσα δεν πρόλαβα να κάνω εν ζωή.

- The Beatles "Long Long Long"
Όταν ήμουν μικρή, πριν πάω σχολείο, η αδελφή μου περνούσε την φάση της απόλυτης beatlemania. Εγώ δεν ήξερα ακόμη ότι υπάρχουν και άλλα γκρουπ. Το σίγουρο είναι ότι εκείνη την τρυφερή περίοδο έμαθα πολλά άλμπουμ τους απ' έξω, ενώ μετά από χρόνια κατάλαβα ότι οι Beatles είναι το πιο σημαντικό συγκρότημα ever, όπως παραδεχόταν και ο Χατζιδάκις που αναφέραμε πιο πάνω. Το συγκεκριμένο κομμάτι, από το "White Album", κόλλησε όμως περισσότερο από όλα στο μυαλό μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το αρτιότερό τους τεχνικά ή καλλιτεχνικά, αλλά πώς γίνεται και είναι το αγαπημένο μου; Να και μια αναφορά στον άβυσσο της ψυχής της μακαρίτισσας.

- Tuxedomoon "Jinx"
Υπάρχει κι άλλη μουσική λοιπόν. Το κομμάτι περιείχε δανεισμένη κασέτα χιλιοπαιγμένη στο πρώτο μου κασετόφωνο. Τότε μου φαινόταν κομμάτι περίεργο ακόμη και δυσάρεστο σαν σύνθεση. Λίγα χρόνια αργότερα λάτρεψα τον ακατανόητο μελοδραματισμό του, την μεσαιωνική του δωρικότητα και την επιμονή του να ξετρυπώσει από μέσα μου συναισθήματα που φοβάμαι. Έτσι μου έδειξε το δρόμο προς την αληθινά έξυπνη σκοτεινή μουσική. Συνόδεψε δε μοναχικά φοιτητικά βράδια στο ακατάστατο φοιτητικό δωμάτιό μου σε κεντρικό μικρό δρόμο της Θεσσαλονίκης, τότε που προσπαθούσα να καταλάβω τι φταιει ακριβώς, ξέρεις τώρα.

- Radiohead "Lucky"
Οι Radiohead θέλω οπωσδήποτε να τραγουδήσουν στον δρόμο για την τελευταία μου κατοικία. Και θέλω να πουν:
"I'm on a roll, I'm on a roll this time
I feel my luck could change...

Pull me out of the air crash
Pull me out of the lake,

'cause i'm your superhero

we are standing on the edge...
The head of state has called for me by name but I don't have time for him.
It's gonna be a glorious day

I feel my luck could change".

- Cowboy junkies "Blue Moon Revisited (Song For Elvis)"
Σε διακοπές με την Έλσα, που είναι παρούσα όλα τα χρόνια, όλες τις μέρες και τις περισσότερες ώρες της ζωής μου, ακούσαμε ένα καλοκαίρι αυτό στη διαπασών σε μια παραλία του Μαρμαρά, την ώρα που είναι πιο όμορφη από όλες τις ώρες η θάλασσα, δηλαδή το εικοσάλεπτο που η ατμόσφαιρα από μοβ πάει να γίνει νύχτα. Μετά βουτήξαμε. Έγινε το τραγούδι μας.

- Jonathan Richman "That summer feeling"
Η Κατερίνα και εγώ στις Βρυξέλλες πίνοντας κόκκινο κρασί σε ένα ζεστό σαλόνι με ένα λευκό τζάκι αναμμένο και κόκκινες μοβ κουρτίνες ενώ έξω φυσάει, τον Μάρτιο του 2005. Είχαμε πει τα πάντα για μας τους προηγούμενους μήνες και ήμασταν ήσυχες και ευτυχισμένες που η ζωή τα έφερε έτσι.

- Aphex Twin "Fingerbib"
Το τρυφερότερο αποτέλεσμα ηλεκτρονικού ήχου που έχω ακούσει εγώ και η πρώτη φορά που αυτή η ιδέα πραγματικά με στοίχειωσε. Μου θυμίζει και τις σκιές στον τοίχο του σπιτιού του Simone τα βράδια πριν κοιμηθούμε.

- Cat Power "Werewolf"
Μόνο γιατί τον φίλησα για πρώτη φορά με αυτήν την υπόκρουση και γιατί χωρίς να το ξέρω, ήταν η αρχή μιας μεγάλης περιπέτειας που δεν σταματάει με τίποτα.

- Mogwai "2 Rights Make 1 Wrong"
Τον Απρίλιο του 2001, ο Γιώργος, η Μάρθα και εγώ ταξιδέψαμε στο άγνωστο (στη βόρεια Ιταλία), χαθήκαμε στο δάσος, βρεθήκαμε άστεγοι να κοιμόμαστε σε σταθμούς τρένου, ξενυχτήσαμε σε ύποπτα καφε-εστιατόρια της ιταλικής εθνικής οδού και καταναλώσαμε και την τελευταία μας λιρέτα για τα εισιτήρια, μόνο και μόνο για να καταφέρουμε ακούσουμε αυτό το συγκρότημα στο χωριό Nonantola κοντά στην πόλη Modena. Ένα χρόνο μετά ήρθαν να παίξουν και στην Ελλάδα. Οι Mogwai, όσο και αν τους έχουμε ξεπεράσει πια, μου είχαν τραγουδήσει τη μελαγχολία των 17-something με τελείως πρωτόγνωρο τρόπο, και εξαιτίας τέτοιων συναισθημάτων τους χρωστάω μια θέση στο tracklist που κλείνει τη σύντομη ζωή μου.

- Stone Roses "I wanna be adored"
Σκαρφαλωμένη στη μπάρα θέλω να πω κάτι αλλά με δυο στίχους τα έχω φωνάξει δυνατά όλα:
"I don't have to sell my soul. He's already in me.
I don't need to sell my soul. He's already in me.
I wanna be adored
I wanna
I wanna
I wanna be adored
I wanna
I wanna
I gotta be adored"
Tribute για τις φορές που μέθυσα. Και κλείσιμο της σεμνής τελετής.

12/6/2006

http://www.mic.gr/team.asp?id=29638